- modnie
- modnie {{/stl_13}}{{stl_8}}przysł. {{/stl_8}}{{stl_7}}'w sposób zgodny z obowiązującą modą': {{/stl_7}}{{stl_10}}Ubierać się, czesać się modnie. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
modnie
Look at other dictionaries:
modnie — modnieej «zgodnie z panującą modą, zwłaszcza w zakresie stroju, wyglądu zewnętrznego» Ubierać się, nosić się modnie. Uszyć coś modnie. Modnie uczesana pani. Modnie urządzone mieszkanie … Słownik języka polskiego
Glamourina — Имя при рождении: Наталья Грицук … Википедия
trup — 1. pot. Choćbym, żebym miał paść trupem, (to)...; prędzej trupem padnę, nim... «powiedzenie używane w sytuacji, kiedy ktoś w żadnym wypadku nie chce się na coś zgodzić, pozwolić na coś, czy czegoś zrobić»: Choćbym miał paść trupem, nie pozwolę,… … Słownik frazeologiczny
elegant — m IV, DB. eleganta, Ms. elegantncie; lm M. elegantnci «mężczyzna ubierający się wytwornie, modnie, z przesadną elegancją» ◊ iron. Elegant z morskiej pianki «o kimś przesadnie eleganckim» ‹fr. z łac.› … Słownik języka polskiego
elegantować się — ndk IV, elegantować siętuję się, elegantować siętujesz się, elegantować siętuj się, elegantować sięował się pot. żart. «ubierać się z przesadną elegancją, modnie, wytwornie; stroić się» … Słownik języka polskiego
kociak — m III, DB. a, N. kociakkiem; lm M. i 1. reg. «młody kot domowy; kotek» Mały, szary kociak. 2. pot. «młoda, ładna dziewczyna o kokieteryjnym wyglądzie i zachowaniu» Modnie ubrany kociak. 3. → kocię w zn. 2 … Słownik języka polskiego
ostrzyc — dk XI, ostrzygę, ostrzyżesz, ostrzygł, ostrzyż, ostrzyżony, ostrzygłszy «strzygąc nożyczkami, nożycami lub maszynką obciąć, skrócić, przyciąć coś, np. włosy, sierść, gałęzie drzew, krzewów» Ostrzyc żywopłot. Ostrzyc kogoś do samej skóry. Ostrzyc… … Słownik języka polskiego
umalować — dk IV, umalowaćluję, umalowaćlujesz, umalowaćluj, umalowaćował, umalowaćowany «pokryć coś farbą, dziś zwykle: powlec twarz, usta szminką, oczy tuszem itp.» Umalować jaskrawo usta. Umalować policzki różem. umalować się «powlec sobie twarz… … Słownik języka polskiego
wyelegantować — dk IV, wyelegantowaćtuję, wyelegantowaćtujesz, wyelegantowaćtuj, wyelegantowaćował, wyelegantowaćowany zwykle w imiesł. biernym, pot. «ubrać elegancko, modnie, starannie» Wyelegantowana dama. wyelegantować się «ubrać się z przesadną elegancją,… … Słownik języka polskiego
zaakcentować — dk IV, zaakcentowaćtuję, zaakcentowaćtujesz, zaakcentowaćtuj, zaakcentowaćował, zaakcentowaćowany 1. «wyróżnić sylabę w wyrazie, wyraz w zdaniu za pomocą siły artykulacyjnej, wysokości tonu lub iloczasu; położyć akcent» Prawidłowo, błędnie,… … Słownik języka polskiego
